"CHWILE"

Są ich miliony, miliardy, tryliony.  Umieszczając je razem ze sobą tworzą żywotność.
Nazywamy je „Chwile”. Nie mają przypisanej długości.  Mogą być minuty lub godziny albo sekundy.
Przychodzą i odchodzą, a następnie stają się wspomnieniami, wtedy pozostaną na zawsze, są twoje na zawsze i nikt nie może ich usunąć.  Ani też pozbyć  się tych złych, których nie chcemy zachować.
Dzieją się w tej chili,  podczas czytania tego tekstu i poprzez ich wszystkie  - powolne i zbyt szybkie, dobre i złe,  śmieszne i te, które są po prostu straszne - jest tylko jedna rzecz, która się liczy.

Po kilku latach zbierania ich, dopiero sobie to uświadomimy. Wtedy jest już za późno, aby coś zrobić z tymi, które już minęły. Ale zawsze można coś zrobić z tymi co przychodzą właśnie Teraz  i tymi, które przychodzą później.
I setki innych, które zdarzają się w tym dniu.
I tysiące innych,które będą się działy w tym tygodniu.
I miliony więcej, który będą się działy w tym miesiącu.
I miliardy więcej, który będą się działy w tym roku.                                                                      I tryliony,które będą się działy, zanim umrzemy –Kiedykolwiek  będziemy umierać.
Tak, można zrobić coś z nimi i podczas gdy kontemplujemy to, co można  z nimi zrobić, i to, co chcemy  z nimi zrobić, zdajemy  sobie sprawę, że jest tylko jedna rzecz, która się liczy.

Będziemy wiedzieli, że jesteśmy osobami. Które tworzyły się sami,  że nikt nie miał nic do czynienia z tym kim jesteśmy , tylko my;  że nie ma nikogo innego do obwinia,  i nikogo innego innego do chwalenia.  Będziemy wiedzieli, że wszystko zrobiliśmy my sami. I wtedy będziemy pragnęli ich ponownie.  Kiedy już wiemy o tym,  znowu wróci pragnienia na więcej chwil i znowu przybędą.  Wrócimy z powrotem, i będziemy mieli ich trochę więcej.  Ale nie zapomnimy, to co wiemy. Zapomnimy, że nie ma nikogo innego kogo chcielibyśmy  obwinić, albo pochwalić. Zapominamy, że tworzymy każdą chwilę, taka jaka  jest, i taka jaką zawsze będzie pamiętać. Zapomnimy, że robimy wszystko przez nas samych. Chyba, że nie zapomnimy.

A jeśli nie zapomnimy - jak zapamiętamy- to będziemy mogli uzyskać kontrolę nad jakością tworzenia swoich chwil, o których myśleliśmy, ze to nie jest możliwe. I każda chwila będzie skarbem. Ponieważ tak będziemy tworzyć. Bez względu na to, co się dzieje, bez względu na to, co inni robią,mówią czy myślą. Nie ważne to, co dzieje się "tam", „tu”nie będzie nic innego niż skarby. Ponieważ zrozumieliśmy, jedyną rzecz , która się liczy.

I w tym magicznym momencie będziemy mieli jasno, że nie zrobiliśmy nic z nas samych, że nie "przemieniliśmy się" w nikogo, ale, że to zawsze byliśmy tymi kim wyobrażaliśmy sobie aby stać się.
Będziemy wiedzieć, że zawsze Byliśmy,  że Jesteśmy Teraz i zawsze Będziemy, Tam, gdzie kiedyś myśleliśmy, mieliśmy iść i byliśmy zawsze tym, co myśleliśmy, że chcieliśmy być.

Wtedy zdajemy sobie sprawę, że nie było nic więcej, co musieliśmy zrobić, niż BYCIE TU i TERAZ.

Aguila Mirko